Τρίτη 15 Απριλίου 2025
Πόσο Υπέφερε η Μητέρα μου για Εμένα που Απορρίφθηκα
Μήνυμα από τον Κύριό μας Ιησού και την Παναγία στην Βαλεντίνα Παπάγκνα στο Σίδνεϊ, Αυστραλία στις 27 Μαρτίου 2025
Απ' το πρωί, όσο πονούσα πολύ, εμφανίστηκε ο Άγγελος.
Μου είπε, “Έλα μαζί μου.”
Ο Άγγελος με οδήγησε σε ένα υπέροχο μέρος με μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, όπου συνάντησα και έναν άλλο Άγγελο.
Ήταν πολλοί άνθρωποι εδώ παρόντες, όλοι ντυμένοι στα λευκά. Όλοι κάθονταν σε τραπέζια καλυμμένα με πανέμορφα άσπρα τραπεζομάντηλα. Μου φάνηκε σαν μια δεξίωση.
Είπα στους Αγγέλους, “Ωχ, τι όμορφη και ειρηνική συγκέντρωση.”
Μια κυρία μας πλησίασε και είπε, "Ελάτε να καθίσετε εδώ ανάμεσα στον κόσμο. Μπορείτε να παραγγείλετε ότι θέλετε."
Σκέφτηκα μόνη μου, ‘Τι μπορώ να παραγγείλω;’
Μετά, χωρίς δισταγμό, της είπα, “Ξέρω τι θέλω! Θέλω παγωτό—βανίλια, τρεις κουφαλές με σάλτσα φράουλας—πραγματικές φράουλες!”
Η κυρία είπε, "Αλλά είναι λίγο ακριβό."
Είπα, “Δεν πειράζει. Θα το πληρώσω.”
Σκεφτόμουν μόνη μου, ‘Όμως δεν είχα τίποτα μαζί μου. Πώς θα το πληρώσω;’
Το λευκό παγωτό και οι κόκκινες φράουλες αντιπροσωπεύουν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας. Οι τρεις κουφαλές αντιπροσωπεύουν την Αγία Τριάδα.
Καθόμουν εκεί κοιτάζοντας τους άλλους ανθρώπους που κάθονταν στο ίδιο τραπέζι με εμένα. Οι άγγελοι ήταν καθισμένοι στα αριστερά μου, και στα δεξιά μου βρισκόταν μια μητέρα, ένας πατέρας και ένα μικρό αγόρι.
Μετά η κυρία ήρθε ξανά και ρώτησε, “Μπορείτε όλοι να μετακινηθείτε στην άλλη πλευρά;”
Έδειξε μια πιο ιδιωτική περιοχή στο τέλος του δωματίου, απέναντι από εκεί που καθόμασταν.
Καθώς οι Άγγελοι και εγώ σηκωθήκαμε για να μετακινηθούμε στην άλλη πλευρά, το ίδιο έκανε και η οικογένεια που ήταν δίπλα μου—ήρθαν μαζί μας κι αυτοί.
Είχαμε τώρα μετακινηθεί στην άλλη πλευρά, και ενώ καθόμουν εκεί, κοιτούσα τον μικρό αγόρι καθώς ερχόταν να κάτσει στα γόνατά μου.
Του είπα, “Ωχ, πόσο χαριτωσός είσαι!” Ήταν περίπου τριών έως τεσσάρων χρονών.
Κοίταξα ξανά τους ανθρώπους που κάθονταν δίπλα μου, αναγνωρίζοντας αμέσως αυτούς. Με χαρά είπα, “Ωχ, είναι η Παναγία και ο Άγιος Ιωσήφ με τον μικρό Ιησού!”
Στην αρχή νόμιζα ότι το μικρό αγόρι που καθόταν στα γόνατά μου ήταν ένα συνηθισμένο παιδί, αλλά αργότερα όταν αναγνώρισα την Αγία Οικογένεια, συνειδητοποίησα ότι Αυτός είναι ο Κύριός μας Ιησούς.
Η Παναγία κάθισε δίπλα μου ενώ ο Άγιος Ιωσήφ καθόταν στην άλλη της πλευρά. Φορούσε μια πουκάμισα σε βυσσινί χρώμα, η οποία φαινόταν ελαφρώς από κάτω από ένα μακρύ, πολύ λευκό πέπλο και ένα όμορφο λευκό μαντήλι κεφαλής.
Η Παναγία έδειχνε τόσο θλιμμένη, με το κεφάλι της σκυφτό προς τα κάτω, ελαφρώς κλίνοντας στην αριστερή πλευρά και κρατώντας απαλά τα χέρια της σταυρωμένα πάνω από την καρδιά της. Συνέχεια τη κοίταζα, σκεπτόμενη, ‘Γιατί είναι τόσο λυπημένη;’
Ο μικρός Ιησούς καθόταν στην αγκαλιά μου όταν ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μας στο τραπέζι. Είχαν κοντό στέλεχος με μια ελαφριά πορφύρινη απόχρωση στη μέση, και τα υπόλοιπα ήταν όλα άσπρα. Ήταν ασυνήθιστα λουλούδια που δεν είχα ξαναδεί σε αυτόν τον κόσμο.
Μετά ήρθε η κυρία και με ρώτησε: «Θα θέλατε ακόμα το παγωτό με φράουλες;»
Απάντησα: «Ναι, ναι και αληθινές φράουλες για όλους μας.»
Ο μικρός Ιησούς ανήσυχησε πολύ και ταραχώθηκε, σπρώχνοντας τα λουλούδια στο τραπέζι από τη μία πλευρά στην άλλη, ρίχνοντάς τα κάτω, σχεδόν συνθλίβοντάς τα— συμπεριφερόμενος σαν παιδί.
Του είπα απαλά: «Όχι, μην το κάνεις αυτό στα όμορφα λουλούδια. Δες τι κάνεις.»
Απάντησε: «Είμαι τόσο στεναχωρημένος επειδή η μαμά μου είναι στεναχωρημένη. Η μαμά μου είναι πολύ στεναχωρημένη.»
Η Παναγία καθόταν ακόμα εκεί με το κεφάλι της σκυμμένο. Ποτέ δεν την είχα δει τόσο λυπημένη. Ήμουν ανήσυχη για Αυτήν, και γι' αυτό είπα στον μικρό Ιησού: «Ας φτιάξουμε ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια μαζί, και εσύ να το δώσεις στη μαμά σου, και θα την κάνει χαρούμενη.»
Απάντησε: «Όχι, τίποτα δεν θα τη χαρεί. Είναι πολύ στεναχωρημένη. Είμαι πολύ στεναχωρημένη.»
«Γιατί είναι στεναχωρημένη;» ρώτησα.
«Είναι λυπημένη για όλους. Κανείς δεν πιστεύει σε εμένα. Δεν με πιστεύουν ούτε εμένα, ούτε τη μαμά μου και τον Άγιο Ιωσήφ. Απλώς μας αγνοούν και λένε κακά πράγματα γι' αυτόν.»
Ο μικρός Κύριος Ιησούς ανησυχούσε πολύ για την μητέρα Του, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να τη χαρεί. Είχε το κεφάλι της σκυμμένο και τα χέρια της στην Παναγία καρδιά Της. Ήταν τόσο λυπημένη.
Ο Άγιος Ιωσήφ ήταν πολύ κοντά Της, προστατεύοντάς την και στηρίζοντάς την, αλλά δεν μίλησε. Απλώς καθόταν εκεί.
Όμως ο μικρός ανησυχούσε πραγματικά.
Είπε: «Προσευχηθείτε. Προσευχηθείτε για τους ανθρώπους επειδή πληγώνουν πολύ τη μαμά μου.»
Το παγωτό που είχα παραγγείλει δεν ήρθε ποτέ.
Μετά επέστρεψα στο δωμάτιό μου. Βλέποντας την Παναγία σε βαθιά θλίψη, ο πόνος Της άφησε το σημάδι του στην καρδιά μου.
Την ρώτησα: «Παναγία, γιατί είσαι τόσο λυπημένη;»
Απάντησε: «Κοίτα γύρω σου στον κόσμο και δες πώς απορρίπτεται ο Υιός μου. Δεν τον θέλουν. Ζούνε θεόφοβοι.»
Η Παναγία δεν είναι λυπημένη για τον εαυτό Της, αλλά για τον Υιο της. Γι' αυτό εμφανίστηκε ως μικρό αγόρι. Αντίκρουσε γι’ Αυτόν σαν παιδί, αλλά Εκείνος είναι πραγματικά Θεός και Δημιουργός. Ήμουν πολύ, πολύ λυπημένη που δεν μπορούσα να Τον βοηθήσω.
Είπα σε Εκείνον: «Κύριε Ιησού, σας αγαπάμε εδώ στη γη, και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που σας αγαπούν πολύ, και ξέρω πολλούς ανθρώπους που σ’ αγαπάνε αληθινά. Ίσως μέσα από αυτό να λάβεις λίγη παρηγοριά.»